zondag 15 juni 2014

Book Talk: Recensie - Delirium Amoris, door Lauren Oliver

'Ze zeggen dat de genezing van liefde me gelukkig zal maken en me een veilig gevoel geeft. En ik heb dat altijd geloofd. Tot nu. Nu is alles anders. Nu zou ik liever een fractie van een seconde verliefd zijn dan honderd jaar leven met een leugen.'

Er was een tijd dat liefde het belangrijkste was op aarde. Mensen reisden naar het einde van de wereld om het te vinden. Ze logen ervoor om het te krijgen. Ze deden er zelfs een moord voor. Toen werd er, eindelijk, een behandeling voor gevonden. De regering verlangt nu van haar burgers dat deze tegen liefde behandeld worden wanneer ze achttien jaar oud worden. Lena Haloway keek altijd uit naar de dag van haar genezing. Een leven zonder liefde is een leven zonder pijn: veilig, afgepast, voorspelbaar en gelukkig. Maar vijfennegentig dagen voor haar behandeling overkomt Lena het onmogelijke: ze wordt verliefd.

Liefde is een ziekte. Een ziekte dat je lijf en geest overneemt, een ziekte met bijbehorende ziekteverschijnselen, zoals verstrooidheid, moeite met concentreren, een droge mond en op hol slaande gedachten. Vanuit daar verergert de ziekte: de eetlust verdwijnt, het slaapritme verdwijnt. Als je je in de kritieke fase van deze ziekte verkeert, krijg je moeite met ademhalen, soms met pijn op de borst, keel of in de buik. Je kunt zelfs gaan hallucineren! Tot slot, als de ziekte je leven zo beheerst dat je eigenlijk niet meer kunt leven, kom je in de dodelijke fase terecht en is eigenlijk alle hoop opgegeven. Mensen gaan dan rare dingen doen en er is geen weg meer terug.

Zo wordt er gedacht over de liefde in de wereld van Lena, en zij maakt zich haar hele leven dan ook vol vertrouwen op voor haar genezing. Zij zou het niet kunnen, leven op die manier. Leven zoals haar moeder deed. In de wereld van de liefde. Nee, het is beter om genezen te worden, gekoppeld worden aan iemand met dezelfde interesses en daarna een rustig leven te leiden, zonder gevoelens die je afleiden en misschien wel pijn kunnen doen.
Tot ze Alex ontmoet, een jongen die al genezen is en met wie ze steeds vaker optrekt, al dan niet samen met haar beste vriendin Hana. Langzaam maar zeker komt Lena achter de veranderingen in haar leven, in haar lichaam, in haar hoofd. De alarmbellen beginnen te rinkelen, maar ze geeft er geen gehoor aan. Het kan niet, het is niet mogelijk. Het is veilig om met een genezen jongen om te gaan, ze loopt geen gevaar. Echt niet!
Tot ze achter een van de geheimen van Alex komt, en achter dingen uit het leven van haar moeder. En dan moet ze de moeilijkste keuze maken waar ze ooit voor heeft gestaan: kiest ze voor de genezing, of gaat ze voor de liefde?

Terwijl ik dit boek afgelopen maand opnieuw las, en opnieuw meeleefde met Lena, Hana en Alex, bekroop me datzelfde gevoel als de vorige keer stiekem toch wel weer een beetje: wat als de wereld op den duur zo verandert, dat de mensheid zo gaat veranderen dat we inderdaad op den duur zo doorslaan met het "beschermen" van elkaar? Wat als je zelf straks niet meer kan en mag voelen, omdat dat gevaarlijk is? Hoe zou ik daar zelf mee omgaan?
Eerlijk... Ik zou het geeneens weten. Kijk, ik weet nu wat ik heb, en wat ik niet heb. Als men bepaalde dingen zou gaan verbieden, op den duur krijg je daar wel vrede mee, net als Lena in het begin. Alleen blijven wij natuurlijk ook gewoon maar mensen en wij blijven toch vechten om te overleven. Of we dan verboden dingen doen of niet, dat maakt op dat moment niet uit, de overlevingsdrang is sterker. Dus misschien dat ik er eerst vrede mee heb en er dan een tegendraai aan probeer te geven als het mij niet zint, dat zou een mogelijkheid kunnen zijn. Of ik zou het erbij laten zitten, omdat dat makkelijker is; ik heb werkelijk geen idee wat ik zou doen. En daarom vond ik dit boek juist zo leuk, omdat het juist zo'n wereld voorschrijft waarin iedereen ja en amen zegt, tot mensen er tegenin gaan en dan wordt de oermens in sommige mensen weer wakker. En komen de tegenstribbelingen. Misschien ontstaat er in onze wereld dan wel een eigen "Wildernis", net als naast de bewoonde wereld van Lena, een plek waar tegenstanders met elkaar samenleven en het leven leiden dat ze zelf bepalen.

Het open einde van het boek laat je verlangen naar meer, mij althans wel. Ik ben dan ook heel benieuwd wat er in het volgende deel staat te gebeuren, dat zich in de Wildernis schijnt af te spelen, het gebied van de tegenstanders van de genezing. Misschien dat ik dan een beter beeld voor mijzelf kan schetsen wat ik zou hebben gedaan als ik in de schoenen van Lena of Hana zou hebben gestaan. En ik ben gewoon heel benieuwd naar hoe de levens van de personages zich ontwikkelen! Snel maar eens beginnen in Pandemonium...


Uitgeverij: The House of Books
ISBN: 9789044332834

Geen opmerkingen:

Een reactie posten