Voor Emma Alexander is het schrijven of verzuipen. Haar volgende artikel moet een primeur van omvang zijn, anders kan ze fluiten naar haar baan.
Dan doet haar huurbaas, tevens eigenaar van het Italiaanse restaurant waar Emma boven woont, haar een voorstel dat te mooi lijkt om waar te zijn. Niet alleen levert het Emma de benodigde primeur op, ze krijgt er tegelijkertijd een vakantie naar het prachtige Toscane bij. Dat ze een verhaal moet schrijven over koken terwijl ze zelf nog geen ei kan bakken, vergeet Emma liever. En dan is er nog die prachtige maar arrogante Italiaan die de kookcursus leidt. Hoe graag ze hem ook wil vergeten, Massimo Da Sangallo krijgt ze niet uit haar hoofd. En uit haar bed...
Mass dacht het allemaal te hebben. Cara, het meest exclusieve restaurant van de stad. Een warm gezin. Een toekomst om jaloers op te zijn. Tot hij zijn passie verloor. Dan ontmoet hij Emma, een vrouw die in alles zijn tegenpool is. Hoe hij er ook tegen vecht, zij is degene die zijn liefde voor koken opnieuw doet ontvlammen. Maar Emma heeft een geheim. Een geheim waar Mass zich lelijk aan brandt.
If you can't stand the heat, stay out of the kitchen. Maar wat als de vlam al is overgeslagen?
Ik wil ook een Mass! Dat was één van de gedachten die door mijn hoofd spookten na het omtikken van de laatste digitale bladzijde van Hoog Vuur. Het is een verhaal om de vingers bij af te likken, en waarbij je af en toe stiekem vlug verder wilt snoep... bladeren om te zien wat er nog meer staat te gebeuren in het kookrijke (of misschien deels ook wel kookarme) leven van Emma en Mass.
De liefde tussen Emma en Mass vlamt als een vlam in de pan, maar waag het niet die liefde te doven. Volgens mij lukt dat niemand, trouwens, want Emma en Mass zijn aan elkaar gewaagd en niet bij elkaar uit de buurt weg te slaan, hoe graag ze het af en toe ook zouden willen. Het verhaal is zo geschreven dat je als lezer meevoelt met beiden, je hart slaat op dezelfde momenten over, of slaat op hol wanneer het vuur een standje hoger wordt gezet door de meesterkok Mass. Toch begreep ik de dubbele gevoelens die Emma bij zich draagt heel goed, ik ging bij mijzelf te rade hoe ik de situaties op zou lossen waar zij in verzeild is geraakt en hoopte dat zij uiteindelijk de juiste keuze zou maken, de keuze die ikzelf denk ik ook zou hebben gemaakt wanneer ik erin verzeild zou raken. Daarbij komt ook nog het verhaal van Mass zelf, waar je als lezer eerst alleen maar naar kunt gissen, net als Emma, maar wie je net zo in je hart zal sluiten als zij, wanneer zijn verhaal stukje bij beetje verteld wordt. Ik tenminste wel!
Naast deze vurige hoofdpersonages die elkaar eigenlijk niet lijken te liggen - tja, hoe kan een meesterkok een meisje dat nog niet eens een ei kan bakken nu serieus nemen? - zijn er ook aardig grote bijrollen toegevoegd om het verhaal nog smeulender te laten verlopen. Ans en Hans, ik zag ze helemaal voor me! Ze worden zo ontzettend goed omschreven, als mensen die je in het dagelijks leven zo tegen zou kunnen komen, en over wie je je zou verwonderen. Samen zorgen zij voor de nodige hilarische gesprekken en enige opschudding, op hun geheel eigen manier. Want o wee, wie er aan Mass komt, komt aan Ans en Hans...
Roos Hart heeft met Hoog Vuur opnieuw een heerlijk (letterlijk en figuurlijk dit keer) meeslepend verhaal met haar vurige pen weten te bereiden. Het is luchtig geschreven, met een fijne dosis humor en hier en daar een serieus tintje om de lezers het hoofd op hol te brengen met enkele plottwists. Daarnaast is elke gebeurtenis zo beeldend beschreven, dat je als lezer op den duur vergeet dat je aan het lezen bent, omdat het verhaal zich als een zinderende film afspeelt in je hoofd.
Voor de lezers die al bekend zijn met het eerste verhaal van Roos Hart - Volbloed -: er komen ook heel even oude bekenden voorbij! (Waarbij ik stiekem nog steeds hoop op een zeker vervolg met een zeker persoon, haha!)
Hoog Vuur: Een verhaal waar de fans van de Tinteling Romance-reeks tijdens de zwoele zomerdagen (of alle andere dagen van het jaar) zeker van zullen genieten, maar ook de liefhebbers van romantische verhalen zullen hunkeren naar meer!
Naast deze vurige hoofdpersonages die elkaar eigenlijk niet lijken te liggen - tja, hoe kan een meesterkok een meisje dat nog niet eens een ei kan bakken nu serieus nemen? - zijn er ook aardig grote bijrollen toegevoegd om het verhaal nog smeulender te laten verlopen. Ans en Hans, ik zag ze helemaal voor me! Ze worden zo ontzettend goed omschreven, als mensen die je in het dagelijks leven zo tegen zou kunnen komen, en over wie je je zou verwonderen. Samen zorgen zij voor de nodige hilarische gesprekken en enige opschudding, op hun geheel eigen manier. Want o wee, wie er aan Mass komt, komt aan Ans en Hans...
Roos Hart heeft met Hoog Vuur opnieuw een heerlijk (letterlijk en figuurlijk dit keer) meeslepend verhaal met haar vurige pen weten te bereiden. Het is luchtig geschreven, met een fijne dosis humor en hier en daar een serieus tintje om de lezers het hoofd op hol te brengen met enkele plottwists. Daarnaast is elke gebeurtenis zo beeldend beschreven, dat je als lezer op den duur vergeet dat je aan het lezen bent, omdat het verhaal zich als een zinderende film afspeelt in je hoofd.
Voor de lezers die al bekend zijn met het eerste verhaal van Roos Hart - Volbloed -: er komen ook heel even oude bekenden voorbij! (Waarbij ik stiekem nog steeds hoop op een zeker vervolg met een zeker persoon, haha!)
Hoog Vuur: Een verhaal waar de fans van de Tinteling Romance-reeks tijdens de zwoele zomerdagen (of alle andere dagen van het jaar) zeker van zullen genieten, maar ook de liefhebbers van romantische verhalen zullen hunkeren naar meer!
Uitgeverij: Tinteling Romance
Geen opmerkingen:
Een reactie posten