zondag 6 september 2015

Recensie - Waar Het Licht Is, door Jennifer Niven




Theodore Finch is gefascineerd door de dood en wil een einde aan zijn leven maken, maar elke keer gebeurt er iets waardoor hij het toch niet doet.

Violet Merkey telt de dagen af tot haar diploma-uitreiking, zodat ze het bekrompen stadje waar ze opgroeit voorgoed achter zich kan laten en niet langer geconfronteerd hoeft te worden met de pijnlijke herinneringen aan haar gestorven zus.

Wanneer Finch en Violet elkaar op de rand van de hoge klokkentoren op school ontmoeten, is het niet helemaal duidelijk wie wie redt. Maar vanaf dat moment groeit er iets van vriendschap tussen hen. Langzaam maar zeker geven ze hun geheimen aan elkaar prijs: Violet ontdekt dat Finch niet de enge freak is waar iedereen hem voor houdt en Finch leert Violet weer van het leven te houden. Violet bewaart Finch' geheim angstvallig, maar kent zij wel al zijn geheimen?




Waar Het Licht Is besloot dat het één van die parels zou worden die ik ooit zou lezen. Vanaf de eerste pagina's werd ik meegesleurd in het leven van Violet en Finch, en ik kon op den duur niet meer stoppen met lezen. Mijn gevoelens stapten in een enorme emotionele rollercoaster waar ik nu opnieuw ben ingestapt nu ik deze review schrijf. Wat heeft dit boek mij geraakt!

Het begon direct al bij de eerste hoofdstukken: de emoties die verwoord worden, die zo écht voelen, namen de overhand en de brok in mijn keel was al snel niet meer weg te slikken. Beide hoofdpersonages hebben met hun eigen gedachten en situaties te maken; Violet heeft haar zusje verloren en daarmee een groot stuk van zichzelf (wat mij sowieso aangreep, ik zou er ook kapot van zijn als dit mij zou overkomen), en Finch heeft zo'n turbulent verleden, waardoor hij het gevoel heeft dat hij rust nodig heeft. Echte rust. Eeuwige rust. Op de hoge klokkentoren vinden ze elkaar op een manier waarop ze niet gerekend hadden, waar een hechte band uit ontstaat. Een intieme, intense band, waarin ze al het goede in elkaar naar boven halen, waardoor ze ieder op een eigen manier met een nieuwe blik naar het leven leren te kijken. En naar elkaar.

Er zitten zo ontzettend veel mooie, prachtige, ontroerende woorden en dingen verwerkt in dit verhaal, dat ik geregeld heb moeten slikken. "Jij bent alle kleuren ineen, op volle sterkte.", is een van de quotes die ik niet meer uit mijn hoofd krijg; het betekent zoveel in dit boek, maar het heeft mij ook laten inzien hoe je op een andere manier naar mensen kunt kijken. Hoe je die gevoelens kunt verwoorden op een heel andere manier. Het is een quote waar de kracht voor de ander als voor jezelf uitstraalt, en ik zou het dolgraag op mijn muur met mooie dingen willen hangen, nog zoiets in het boek waarvan ik dacht: wauw! Dat wil ik ook! Het is zoiets simpels, maar je kunt er zoveel bijzondere dingen op kwijt, waardoor je jezelf op een andere manier leert kennen en mensen die dichtbij je staan je misschien wel eens in een ander licht kunnen zien.

En toen ging er een alarm af. Een gebroken gevoelens-alarm. Een teken dat ik heel hard op zoek moest gaan naar een rustige plek, waar hartenlijm in overvloed zou zijn zodat ik mijn hart - dat in miljoenen stukjes was gebarsten -, weer kon helen. Je vliegt zo vaak over de kop tijdens het lezen, wat emoties betreft, dat je af en toe niet meer weet wat je nu eigenlijk nog voelt. Dat is wel een van de sterkste punten van Waar Het Licht Is in mijn ogen. Het boek laat je jezelf in een ander daglicht zien, je mag voelen wat je voelt en je mag ermee omgaan zoals je zelf wilt, niets is verkeerd of slecht. Zoals je als lezer af en toe de neiging kunt hebben om de personages te willen knuffelen, wil je jezelf ook eens goed vastpakken, om jezelf te laten weten dat ook jij mag zijn wie je bent, wat er ook gebeurt.

Waar Het Licht Is is een boek, waarbij de grote kans bestaat dat het in je hoofd gaat "wonen". Je blijft er over nadenken wanneer je niet aan het lezen bent, je blijft denken aan Violet en Finch en waar zij op hetzelfde moment mee bezig zijn, wat zij denken en wat zij voelen. Bij mij was dit in ieder geval zeker het geval. Na het omslaan van de laatste bladzijde, kon ik een diepe zucht dan ook niet onderdrukken en bleef ik een tijdje voor mij uit staren, om het gehele verhaal nog eens tot mij door te laten dringen. Wauw... Gewoon wauw.

Een aanrader voor mensen die op zoek zijn naar een hartverscheurend mooi boek, die niet bang zijn voor het breken en helen van hun eigen boekenhart en die alle gevoelens die er maar te voelen zijn, willen voelen!


Uitgeverij: Uitgeverij Moon
ISBN: 9789048821785

2 opmerkingen:

  1. Woa, jij hebt hier zo te lezen dus heel erg van genoten! Dat is wel fijn om te lezen, zeg! Zelf had ik dat totaal niet. Ik ergerde me juist een beetje aan de hoofdpersonen en heb het, net iets over de helft, maar opgegeven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb het boek ook met heel veel plezier uitgelezen, het was zo goed! Echt een van de beste boeken die ik heb gelezen.

    BeantwoordenVerwijderen